De klant van DCMF vertelt verder: “Toen ben ik gaan rekenen om de risico’s eruit te halen. Met drie appartementen was het al snel een interessant object. Voor de gemiddelde particulier werd dit huis van 230 vierkante meter te groot. Daarnaast moest er nog voor minstens twee ton aan verbouwd worden en was de achtertuin nogal klein. Dat maakte het huis in de originele staat niet courant. Het stond te koop voor 575.000 euro en ik heb het na vier weken onderhandelen iets onder de vraagprijs kunnen kopen. Maar weet je wat het gekke van de huidige markt is? Een huis hiernaast met een kleinere tuin en minder oppervlak is drie maanden later voor meer dan 650.000 euro verkocht. Dan weet je dat je goed zat.” Hij glundert “Dat is de jacht. Soms ligt er iets voor je neus en dan denk je: waarom ziet niemand dit? Wat is het addertje onder het gras? Er moet iets achter zitten. Dat is vastgoed. Wat de één niet ziet, ziet de ander wel. Hoe langer iets te koop staat, hoe minder mensen hun vingers eraan willen branden, zeker in deze tijd.”

Dan nemen de heren ons mee naar binnen. De huurders zijn er al ingetrokken, maar een timmerman is nog druk aan het werk. De projectontwikkelaar wijst aan: “Er is eigenlijk maar één wand blijven staan, de draagmuur. De rest hebben we er allemaal uit gehaald. Ook het trappenhuis hebben we volledig verplaatst.” We lopen op de begane grond naar de achterzijde waar vroeger het trappenhuis zat “Hier plaatsen we straks een groot raam en dan is het een mooie tweede slaapkamer” vertelt hij enthousiast.”

We dalen een houten trap af naar een donkere kelder. Het is een beetje muffig en hokkerig. Tijdens de verbouwing kwam de ondernemer op het idee nog een vierde appartement te creëren in het souterrain. Ondertussen liggen er al leidingen voor de badkamer en het toilet, maar het is nog lastig om er doorheen te kijken. Het wordt een studio-achtige ruimte met een eigen tuintje aan de voorzijde. De entree komt vanuit de hal aan de voorzijde. Ook met veel fantasie herkennen wij hier nog geen appartement in. Bart-Jan neemt ons mee: “Eerst kon je hier niet eens lopen. Het was laag, zat vol met leidingen en er was nauwelijks daglicht. Maar dit is wel echt een diamantje. Toen ik de plannen hoorde, dacht ik “ik begrijp wat je bedoelt, maar ik kan het nog niet helemaal visualiseren”.” Zijn klant haakt in “Je kijkt eerst naar de vierkante meters, dat zijn er hier al vijftig. Op een gegeven moment gaat het vanzelf. Je ziet de buizen en leidingen wel, maar je laat je er niet door afschrikken. Aan de voorkant gaan we de tuin uitgraven en daar plaatsen we een koekoek met een groot raam van 240 bij 150 cm. Aan de achterkant gebeurt hetzelfde, met een luchtrooster, geheel in jaren ’30 stijl. Dan heb je opeens heel veel licht en is het een totaal andere ruimte. Als je je dan 50 vierkante meter voorstelt, met goede stahoogte en veel daglicht, dan zie je opeens een mooi eenpersoons appartement.”

Maar de projectontwikkelaar staat liever stil bij de positieve kanten van het project. “Het mooiste is dat je begint en dat je alles wat net niet past, passend maakt. En vooral als blijkt dat je het totale plaatje goed hebt gezien. Je creëert iets nieuws en dat is zo ontzettend gaaf.” Hij gaat enthousiast verder: “De appartementen in deze woning zijn ondertussen verhuurd en ik hou ze in eigendom. Het gekke is wel dat het niet meer van mij voelt. Het is nu echt van de huurders.”

Drie appartementen worden ondertussen bewoond door serieuze starters. Er wordt ons verteld dat er veel animo was en dat geloven we meteen als we de schappelijke huurprijzen horen. Hij vraagt gemiddeld rond de 1.000 euro voor deze luxe woningen met energielabel A, en dat tarief is zelfs inclusief glasvezel internet en zonnepanelen. De ondernemer gaat ver in zijn rol als verhuurder “De appartementen zijn degelijk gebouwd met zwevende vloeren en geluidsdichte wanden. Ze worden instapklaar opgeleverd en zijn voorzien van een laminaat vloer. Zelfs op de intercom heb ik niet bezuinigd.” Vervolgens laat hij ons geïrriteerd een kabel zien van de intercom die net niet netjes in de wand is weggewerkt. Dit is typerend voor zijn perfectionisme; zijn beslissing om de appartementen op een laatste moment te voorzien van een luxe intercom, resulteert nu in een kabel langs de muur. Deze zal jou of mij niet zijn opgevallen, maar dat is wel het afwerkingsniveau waar de ontwikkelaar naar streeft.

Naar verwachting wordt het appartement in het souterrain eind 2021 verhuurd. De projectontwikkelaar vertelt enthousiast “Ik ben ondertussen al weer naar nieuwe panden aan het kijken.” Ook voor een nieuw project hoopt hij aan te kloppen bij DCMF. De transformatie op de Fretstraat was zijn eerste samenwerking met DCMF. Hij licht toe “ik was op zoek naar een kortlopende financiering en via Google kwam ik bij DCMF terecht. Wat ik op dat moment vooral nodig had was snelheid. Bart-Jan heeft de financiering inderdaad wonderbaarlijk snel geregeld. Zelfs rondom kerst was dit binnen twee tot drie weken rond. Mijn aanvraag betrof een financiering voor een gedeelte van de aankoop en 100% van de verbouwing gedurende negen maanden. Ondertussen is de aanvraag voor de herfinanciering ingediend.”